Według greckiego mitu, Kasjopeja chwaliła się urodą swojej córki Andromedy. Posejdon chcąc ukarać ją za pychę, zesłał na kraj potwora, a Andromeda została w ofierze przykuta do skały i pozostawiona na pożarcie. Motyw pięknej Andromedy często przejawia się w sztuce m.in. w malarstwie, rzeźbie i grafice. Jest ona przedstawiana na pnie drzewa o obciętych konarach. Przykuta postać wygina się z wyciągniętą w górę jedną ręką i ugiętą nogą stojąc w kontrapoście.

XVIII w. Figurka Andromedy

Figurka Andromedy z XVIII w., trafiła do pracowni konserwatorskiej z powodu złego stanu zachowania. Widoczne były obtłuczenia krawędzi oraz uzupełnienia masy ceramicznej z wykruszeniami. Co więcej pożółkłe kity i retusze odcinały się od białej powierzchni ceramiki.

W trakcie konserwacji pnia drzewa zauważono, że do wypełnienia pustej przestrzeni użyto waty bawełnianej. Po jej wyjęciu z wnętrza ceramicznej figurki wypadł papierowy rulonik zaklejony z obu stron kroplą wosku. Okazało się, że zawierała ona dane restauratora i datę prowadzonych uprzednio prac. Widniał tam napis Reparatur Januar 1913 Paul Starke Dresden Bürgerweise 6.

Andromeda sprawiła niespodziankę i odkryła przed nami fragment swojej historii. Do informacji o obiekcie doszły wiadomości o pracach przeprowadzonych na początku XX w. Rzadko zdarza się, by wykonawca zostawiał swoją „wizytówkę”, w większości przypadków wcześniejsze prace restauratorskie czy konserwatorskie są anonimowe. Możemy jedynie umiejscowić je w czasie, analizując użyte do naprawy materiały i zastosowane metody.

– Małgorzata Slawiczek-Altman, głowna konserwator w Muzeum Narodowym we Wrocławiu