Wrocław przepełniony jest architektonicznymi kuriozami, do których mieszkańcy się już przyzwyczaili. Niektórzy jednak niekoniecznie je zaakceptowali. Po kontrowersjach związanych z Solpolem, fontanną w Rynku aż po bloki z czasów gomułkowskich na mapie miasta widnieje jeszcze jeden szczególny budynek – ZETO. Obiekt przy Ofiar Oświęcimskich jest ceniony przez miłośników architektury i wyśmiewany przez zwolenników modernistycznej obudowy miasta. Jednak dyskusje związane z ZETO należy uznać za zakończone, ponieważ obiekt znalazł się w rejestrze zabytków.

ZETO – ikona architektury?

Decyzję o wpisaniu ZETO do rejestru zabytków podjął Dolnośląski Wojewódzki Konserwator Zabytków. Postanowienie nie jest jeszcze prawomocne i przysługuje od niej odwołanie do ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Dla właściciela obiektu, wpis oznacza objęcie obiektu ochroną konserwatorską. Nakłada także zobowiązania do utrzymania budynku w jak najlepszym stanie i korzystania z niego w sposób zapewniający jego trwałe zachowanie. Poza tym urząd może nakazać właścicielowi przeprowadzenie prac konserwatorskich.

Historia ZETO

ZETO (Zakłady Elektronicznej Techniki Obliczeniowej) to jedna z ostatnich pamiątek z czasów, kiedy Wrocław był wielkim centrum komputerowym. Budynek według projektu Anny i Jerzego Tarnawskich wybudowano pod koniec lat 60. z myślą o dynamicznie rozwijającym się Wrocławiu.

Na działce pomiędzy rozpadającymi się kamienicami, udało się zmieścić otoczony zieloną przestrzenią sześcian. Budowa została wzniesiona z pasów szkła i czarno-białej ceramiki. Lśniąca czarno-biała szachownica ceramiczna na elewacji dawała złudzenie optyczne, przez co budynek od razu zwracał na siebie uwagę. ZETO przypominało geometryczne puzzle i stało się symbolem nowoczesności i nowej myśli technicznej.

Dzisiaj ZETO jest bardzo zniszczone i wymaga ogromnych nakładów finansowych, by przywrócić budynek do czasów świetności. Plany dotyczące prac remontowych nie są znane.