Profesor Bernard Jancewicz zmarł 16 maja 2021 r. Przez ostatnie dwa tygodnie swojego życia zmagał się z koronawirusem. Emerytowany profesor fizyki teoretycznej miał 78 lat.

O śmierci naukowca poinformował Uniwersytet Wrocławski:

Dotarły do nas bardzo smutne wiadomości. Wczoraj, w wieku 78 lat zmarł prof. Bernard Jancewicz, emerytowany pracownik Instytutu Fizyki Teoretycznej naszego Uniwersytetu, od 1967 roku członek Towarzystwa Miłośników Wrocławia i Komisji Nazewnictwa Ulic, przez wiele lat przewodniczący tej Komisji. Ale my poznaliśmy przede wszystkim Pana Profesora jako niezwykle skromnego człowieka o dobrym sercu, który dbał o to miasto jak nikt inny… może pamiętacie tę ciepłą historię, gdy ktoś wrzucił na jedną z grup na fb zdjęcie Profesora, gdy ten podnosił śmieci z chodnika i wrzucał je do kosza. Profesor uznał to za normalną rzecz, a my podziwialiśmy.

facebook.com/Uniwersytet Wrocławski

Prof. Bernard Jancewicz

Nikt nie wiedział tyle o historii nazewnictwa miejskiego Wrocławia co profesor Bernard Jancewicz. Urodzony 15 maja 1943 r. całe życie poświęcił kształceniu się i pogłębianiu nauki o sercu Dolnego Śląska. Naukowiec przyszedł na świat w centralnej Polsce, ale został odebrany rodzicom przez Niemców i skierowany na Dolny Śląsk w celu germanizacji. Pierwsze trzy powojenne lata spędził w sierocińcu w Świdnicy, a potem został adoptowany przez polską rodzinę z Wrocławia.

Wrocław oraz fizyka były jego życiowymi pasjami. Próbował również rozwijać się w kierunku fotografii. Odwiedzał wystawy znanych artystów i sam brał udział w konkursach. W 1960 r. udało mu się zdobyć główną nagrodę za jedną ze swoich prac – profesjonalny aparat fotograficzny Werra Matt produkcji NRD. Jednak to naukom ścisłym postanowił się całkowicie poświęcić.

Już w czasie studiów na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego, podjął decyzję, że chce podjąć pracę naukową i zostać na uczelni. Jego specjalizacją była kwantowa teoria pola, algebra Clifforda i zastosowaniach geometrii różniczkowej w elektrodynamice klasycznej.

W czasie pracy na uczelni pełnił wiele funkcji. Był m.in. kierownikiem Zakładu Metod Matematycznych Fizyki (1992, 2002), zastępcą dyrektora ds. dydaktyki w Instytucie Fizyki Teoretycznej (1993–1997) oraz prodziekanem ds. ogólnych i studenckich na Wydziale Fizyki i Astronomii (2002–2005). Co więcej pełnił funkcję przedstawiciela wydziału w Komisji Bibliotecznej Uniwersytetu Wrocławskiego (1999–2002) oraz członka komisji dyscyplinarnej dla studentów (2005–2008).

Przez wszystkie lata pracy na uczelni, był cenionym dydaktykiem i uwielbianym przez studentów wykładowcą. Kilkanaście lat temu otrzymał tytuł najżyczliwszego wykładowcy we Wrocławiu, a także Złoty Krzyż Zasługi (1987) oraz medal Komisji Edukacji Narodowej (1998). W 2008 r. przeszedł na emeryturę, ale był częstym gościem Instytutu Fizyki Teoretycznej.

Miłość do Wrocławia

Naukowiec swoją pasję do fizyki dzielił z miłością do Wrocławia. W 1967 r. wstąpił do Towarzystwa Miłośników Wrocławia oraz Komisji Nazewnictwa Ulic działającej w ramach TMW i został jej sekretarzem. W 1983 r. został przewodniczącym Komisji Nazewnictwa Ulic i pełnił tę funkcję aż do śmierci.

Był autorem przynajmniej kilkudziesięciu nazw wrocławskich ulic i innych ciągów komunikacyjnych, które obowiązują do dzisiaj.